දේශීය තාක්ෂණය

ලාංකික අප නිතරම අපේ ඉපැරණි තාක්ෂණය ගැන කථා කරමු. ඒත් අප කුමක් හෝ මිලදී ගැනීමට ගිය විට අපේ රටේ නිශ්පාදනයක් මිල දී ගන්නවාද යන්න ටිකක් සිතා බලන්න. උදාහරනයක් විදියට සපත්තුවකට අපි ගෙවන මිල ගැන සිතා බලන්න. බොහෝ දෙනා අපේ රටේ නිශ්පාදිත දෙයකට වඩා වැඩි මිලක් ගෙවා ආනයනය කළ එකක් මිල දී ගැනීමට පෙලඹේ. මෙලෙස සිතින් පිට ර‍ටුන්ට වහල් වී සිටින ජාතියක් කවදා දියුනු වේ දැයි සිතිය හැකිද? මා මෙතරම් තාක්ෂනය ගැන කතා කරන්නේ මක් නිසා දැයි ඔබ සිතනු ඇත. මෙලොව දියුනු යැයි අප කියන සියලුම ජාතීන් එම තත්වයට පත් වී ඇත්තේ ඔවුන් තමන්ගේම කිවහැකි තාක්ෂණයක් දියුනු කර ගත් නිසාවෙනි. අපට දියුනු වීමට අවශ්ය නම් අපද කළ යුත්තේ එම අඩි පාරේ ගමන් කිරීමය.දියුනු රටවල් දෙස බැලූ විට ඒ හැම රටක් ම තමන්ටම අනන්්‍ය වූ ව්්‍යාපාර දියුනු කරගෙන සිටිති. මෙම ව්්‍යාපාර වලින් බහුතරය තාක්ෂණය හා බැඳුනු ව්්‍යාපාර වේ. ඔවුන් අකෙකුත් රටවල් වලට වඩා ඉදිරියෙන් සිටින්නේ එසේ දියුනු කරගත් තාක්ෂණය ආධාරයෙනි. තාක්ෂණය හා බැඳුනු සමහර ව්යාපර වල ලාභ ප්‍රතිශතය 500% ට වඩා ඉහල අගයක් ගනී. ශ්‍රී ලංකා රජයද දේශීය තාක්ෂණය දියුනු කිරීමට කියා දිගු කාලයක සිට වාර්ෂිකව විශාල මුදල් සම්භාරයන් වැය කරයි. නමුත් මෙම මුදලට වන්නේ කුමක් ද කියා වත් ඉන් අපේක්ෂිත දියුනුව අත් නොවන්නේ කුමක් නිසා දැයි කවුරුත් සොයා බලන්නේ නැත. මේම මුදල් වාර්ෂිකව National Engineering Research and Development Centre (NERD), රටේ තාක්ෂණික විශ්වවිද්යාල, ශ්‍රී ලංකා නව නිපැයුම්කරුවන්ගේ කොමිසම, National Research Council (NRC), National Science Foundation (NSF) වැනි ආයතන වලට යොමු කෙරේ. නමුත් මෙම ආයතන සියල්ලම මහජනතාවගේ මුදල් විනාශ කරන සුදු අලියන් ය. මේවායේ සිටින බොහොමයක් නිලධාරීන් තමන්ගේ ප්‍රධානම කාර්යය කරගෙන ඇත්තේ වැඩමුලු, ත්යාග ප්‍රදානෝත්සව, රැස්වීම් පැවැත්වීම ය. මොවුන්ගේ මෙම ක්‍රියාමර්ගය නිවැරදි යැයි මඳකට සිතමු. එසේ නම් රටේ තාක්ෂණය මේ වන විට දියුනු වෙමින් සහ රටේ සංවර්ධනයට දායක වෙමින් පැවතිය යුතුය. ප්‍රතිපත්ති සම්පාදනය සහ ක්‍රියාත්මක කිරීමට පුද්ගලයන්, ආයතන පත් කළ පමණින් තාක්ෂණය දියුනු වන්නේ නැත. ඒ සඳහා ඉදිරි දැක්මක් ඇති, ආයෝජන අවස්ථා හඳුනාගෙන ක්‍රියාත්මක කළ හැකි පුද්ගලයන් පත් කිරීම අවශ්ය වේ.